W celu oswojenia ptaka należy jak najwcześniej odizolować go od współtowarzyszy i zacząć do siebie przyzwyczajać. Chodzi o to, aby jak najczęściej i jak najdłużej przebywał on w towarzystwie opiekuna i nie miał żadnego kontaktu z osobnikami swojego gatunku. Trzeba do niego często przemawiać, pieszczotliwie dotykać, iskać pióra, wypuszczać z klatki, zachęcać do brania smakołyków (np. orzeszków arachidowych) z ręki itp. Niektórzy hodowcy decydują się na oddzielenie młodego jeszcze w czasie karmienia go przez rodziców (np. w wieku ok. 3 tyg. życia) i przejście na dokarmianie sztuczne. Na to jednak mogą sobie pozwolić tylko doświadczeni ptasznicy. Z drugiej jednak strony papużki faliste chowane w osamotnieniu stają się co prawda ze względu na swoje wrodzone towarzyskie usposobienie miłym i oddanym przyjacielem człowieka, ale jednocześnie stopniowo zatracają cechy związane z typowym dla gatunku behawiorem, nie tylko socjalnym, ale także rozrodczym. Dopiero w większej grupie zachowania te stają się najbardziej zbliżone do naturalnych.
Jest to jedna z papug, które przy odpowiedniej dozie cierpliwości można nauczyć powtarzania pewnych słów lub nawet krótkich zdań. Samiczki uczą się wolniej i mniej chętnie, ale wyuczone słowa wymawiają wyraźniej, co jednak nie jest regułą. Ptak ten jest w stanie nauczyć się kilkuset słów, choć zazwyczaj ich zasób ogranicza się do kilkudziesięciu. W swojej ojczyźnie papużki faliste są szeroko używane jako osobliwi "nauczyciele" dla dzieci z wadami wymowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz